en sevidğim kuş, çocukluğumun simgesi, hele bir de kumda güneşlenişleri yok mu bayılırım. Küçükken evin etrafında bazı yavru serçeler olurdu yuvadan kazara düşmüş, ay nasıl kayar giderler insanın elinden hafif,sıcacık... Bir de düşüp ölenler vardı tüyleri bile çıkmamış. Israrla su içirirdim ekmek koyardım gagalarını parmaklarımla açıp zorla iyileştireceğim diye... çocukluk işte o zamanlardan belliymiş demek ki çocuk doktoru olacağım ha serçe ha çocuk ne fark eder ikisi de insanın yüreğini ısıtmıyor mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder