Şeker portakalı

Ah Zeze yine ağlattın beni...

Bu kitabı ilk defa lise yıllarımdan birinde yazlıkta okumuştum.  Çok net hatırlıyorum pazar günü olduğundan (kalabalık olur diye pazar günleri denize gitmeyiz) evdeydim ve kitabı o gün bitirmiştim. O günü unutulmaz kılansa; kitabı bitirince saatlerce bağıra çağıra hıçkıra hıçkıra ağlamamdı.
Bu sene yani okuduktan yaklaşık on altı yıl sonra yine okudum. Ara ara okuduğum kitapları tekrar okumayı seviyorum. Aradaki zamanın düşüncelerimi nasıl etkilediğini görüyorum, bazen önceden hiç farketmediğim bir ayrıntıyı saptayıp şaşırıyorum, bazen daha az etkilenebiliyorum...
Şeker portakalı ilk okuduğum zamanlar beni daha derinden sarsmıştı. Belki o dönemler daha ergendim daha bir haksızlığa uğramış psikolojisindeydim. Bu okumamda daha farklı ayrıntılara takıldım. Üçüncü kere okumam sanırım -keşke o kadar zamanım olsa- ama kitaplığımın baş köşesindeki yerini de değiştirmem.