Avm günleri...

İki yaşına kadar kızım için nereye gittigimizin önemi yoktu, gezme olsun yeter. Sonraki üç yıl AVM ve park en çok gitmek istedigi yerler oldu. Son bir yıldır ise -neyse ki- AVM' ye pek gitmek istemez olduk.

Bu çocuklar ne ilginç.  Her sene hatta her an zevkleri, korkuları ve davranışları değişebiliyor... Belki de mutlulukları sırrı budur? Ne dersiniz?

Maalesef kızımın çok sevmediğim bir huyu gördüğü çiçekleri koparıp annesine getirmek istemesi. Çiçek dalında güzel desek de dinletemiyoruz. Gerçi çok şükür bu sene anlamaya başladı, daha dikkatli. 

Bu hurmadan aldığı iki ısırıkla yaptığı kalbi farketmiş: "Anne hadi fotoğrafını çek" diyor. Internet gazetesinde yayınlayacakmış... Şimdiden kızım blogu için çalışmaya, düşünmeye başladı bile. Bundan daha güzel bir şey olabilir mi? Emeklerim şimdiden meyvelerini vermeye başladı bile....