Bazı konularda çok sabırsız davranıyorum galiba. Küçükken keçeli kaleme bayılırdım, ne soluk boya kalemleri ne de nispeten daha parlak ama kalın mum gibi de katı kıvamlı pastel boyalar tutmadı hiçbir zaman yerini. İşte kızım da hemencecik tanışsın belki benim gibi sever ve resimlerini daha zevkli mutlu çizer demiştim ama olmadı malesef. Evdeki hesap çarşıya uymaz sözünün bir de şu versiyonu olmalı bence evdeki çocuk hiçbişeye uymaz... Bir de nerde okudum hatırlamıyorum boya, oyun, oyuncakta çocuk için ne kadar farklı materyeller kullanılırsa o kadar iyiymiş. Sulu boyayı bile hiç de korktuğum gibi olmayıp güzelce kullanabilen kızım tüm hırçınlığını ve çıldırıklığını keçeli kaleme saklamış sanki. Eller, ayaklar, giysiler, dolaplar, parke, halı derken en son kendi üstüm başımdaki (el, ayak, bacak gibi uzuvlarımdaki)lekerden utandım ve keçeli kalemleri şimdilik bir 3-4 aylık bekletmeye aldım. Oysaki bu resimde görmüş olduğunuz kalemlerin arkasında damgaları da var ve minik şirin şekilcikler yaratılabiliyor. Amacım beyaz kağıda bunları kullanıp kesip yapıştırıp tebrik kartları hatta hediye paketleri yapmaktı ama artık başka bahara... Sabırla hedefine uygun çalışmayı bilen çocuklar için kullanılabilir. Bizim ki oldum olası çok çabuk sıkılan tiplerden olduğu için bakalım ne zaman sabırlı olmayı öğrenecek???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder